Apetryne

Arne er ofte aleine, men ein dag inviterer Simon og Ivar han med på telttur. Der treffer han Anna, og alt er fint. Heilt til Simon byrjar å herme etter han.

EG TRUR DET er mor til Simon
som seier at dei skal be meg med på telttur.

Eg møter henne då eg syklar
att og fram på vegen
mellom husa våre.
– Er du heilt aleine, Arne? spør ho.
Eg nikkar med hovudet
og kjenner ein klump i brystet.

– Er det ingen du kan vera med? spør ho.
Eg svarar henne ikkje,
men snur og syklar heim.

Eg går opp på rommet mitt
og finn fram ei av bøkene
eg har lånt på biblioteket,
men får ikkje med meg verken handling eller ord.

Eg ligg berre stille på senga
og ser på sidene
og håpar nokon vil spørja kor eg var.

Det bankar på døra.
Mamma kjem inn.
– Du har fått besøk, seier ho.
– Simon og Ivar er her.

Dei står ved hageporten.
– Blir du med oss på telttur? spør Simon.
– Ivar har telt med.
Me har sett det opp inne i skogen.
– Sjå her! seier Ivar
og tek fram mobiltelefonen.

NB! På grunn av opphavsrettar kan vi ikkje publisere meir av teksten.